Alles is mogelijk…
Brazilië is een land van onbegrensde mogelijkheden. Rijk aan grondstoffen, een enorme binnenlandse markt en een bekwame en creatieve arbeidsbevolking. Alles maar dan ook alles kan hier worden gerepareerd. Onze Europese benadering van vervangen is goedkoper dan repareren wordt hier gezien als de sage van “Het vrouwtje van Stavoren’, de rijke koopmansweduwe die het graan weggooide omdat ze liever goud had. Je gaat hier dus handig met je schaarse middelen om.
Bij de inrichting van ons huis kreeg ik de nieuwste “made in Brasil” douche aangeleerd met afstandsbediening én ingebouwde MP3 speler; kostte net zoveel als een gewone.
We wonen 300 km van de stad São Paulo af maar overal is glasvezel internet beschikbaar.
De Braziliaanse vliegtuigfabrikant Embraer is na Airbus en Boeing de derde van de wereld.
Dus, alles is hier mogelijk.
…maar niet gegarandeerd!
Emoties nemen in dit land nog wel eens hier de overhand en verdringen dan volgens Europese begrippen de ratio en het “gezonde verstand”. Tijdens carnaval, de Olympische Spelen, een kerkdienst of een burenruzie is dat niet zo’n probleem. Maar op een kwaliteitscontrole afdeling van zo’n vliegtuigbouwer of voedingsmiddelenfabrikant is dit een andere zaak. Daarom wordt hier een vleugje Europa als gewaardeerde aanvulling gezien.
Afgelopen zaterdag bezochten we een meubelzaak en als aandachttrekker was er in het midden van de winkel een zithoek jaren 60 stijl opgesteld. Op de stoelen en bank gekleurde kussens en wanneer je dichterbij kwam zag je dat de foto van de Beatles’ langspeelplaat Abbey Road erop was afgebeeld. Als Beatle fan viel het me natuurlijk meteen op dat de Beatles niet van links naar rechts over het zebrapad overstaken maar van rechts naar links.
Op het atelier moet het als volgt zijn gegaan:
João: “chef, kom eens kijken, wat valt jóú nu op aan deze foto?”
Chef: (na lang kijken) “Tjonge João, dat jou dat is opgevallen, ik zie het nu ook! De auto’s staan de verkeerde kant op!”
João: “Die Europeanen doen altijd net of ZIJ alles goed doen en wij hier maar een beetje lopen te knoeien. Maar je ziet het, zó goed letten ze dus ook niet op. En, het staat hier toch duidelijk: Deze kant boven!”
Chef: “Ik ben reuze blij dat je het hebt gezien voordat we begonnen te printen. Anders hadden we mooi alles als afgekeurd terug gekregen. Keer het negatief maar om en laat de eerste 10000 maar draaien.
(tijdens het weglopen) “Goh João, als we jou niet hadden………………”
Controle is de sleutel
Sleutelwoord hierin is daarom consequente kwaliteitscontrole.
Lang kwam men in grote delen van de Braziliaanse industrie weg met “als het er maar voor het oog netjes uitziet.” Tegenwoordig beseft men gelukkig dat de grote aandacht voor kwaliteit, die begonnen is in de voedingsmiddelenindustrie, eigenlijk overal standaard zou moeten zijn.
En dan zijn Brazilianen ontwapenend eerlijk en realiseren zich dat er nog veel terrein te winnen is.
Maar ook trots en gedreven als ze zijn denken zij dat elke fout maar één keer zal worden gemaakt. Europeanen worden daarom gezien als welkome leermeesters die hen op een andere manier naar werk en product laten kijken. Kwaliteitscontrole is een geaccepteerde vorm van ontwikkeling en opvoeding geworden met een modern imago. Het betekent instrueren, controleren, instrueren, controleren …………..etc. En dat vindt iedereen nog leuk ook, want het vraagt persoonlijke aandacht en daar houden Brazilianen van!
Over de auteur:
Klaas Knies is een ervaren exportmanager en auteur van het handboek “Exporteren doe je zo! Hij is momenteel werkzaam voor Royal Duyvis Wiener / Jaf Inox Brasil, fabrikant van chocolademachines, met standplaats Tambaú, Brazilië. Hij beschrijft zijn ervaringen op persoonlijke titel.